ไอ้เด็กเวรวิลคนนั้น​ ผมจะสั่งสอนเองครับ||Moriarty​ the​ patriot​|| Fic

นิ้วเรียวบรรจง​กดคีย์บอร์ด​ทีละตัวอักษร​จนครบก่อนจะกดปุ่มเอนเทอร์​แล้วกดเผยแพร่​

ชายหนุ่มเอนหลังพิงพนักเก้าอี้​ก่อนจะถอนหายใจออกมา"เฮ้อ~เสร็จสักที" เขาถอดแว่นบิดขี้เกียจ​ก่อนจะหันมองนาฬิกาแขวนที่อยู่มุมห้อง

"ตี3แล้วหรอเนี้ย​ รีบนอนก่อนที่จะไม่ได้นอนดีกว่า" ว่าแล้วร่างสูงก็เตรียมจะลุกขึ้น​แต่กลับหน้ามืดล้มลงไปกับพื้น

"อึก!" เขาได้ยินเสียงวิ้งๆอยู่ในหู

'ช่างเถอะพักสายตาสักแป๊บก็ได้....'​ เขาคิดก่อนที่ภาพจะตัดไป

"อืม..." ผมครางในลำคอ​ ยังมึนหัวไม่หายจากเหตุการล่าสุด​ สัมผัส​นุ่มนิ่มจากที่นอนไม่ใช่​พื้นแข็งๆในห้องของผม​ แปลว่าคงมีเพื่อนของผมสักคนมาเจอผมนอนสลบ​อยู่แล้วพามาโรงพยาบาลแน่ๆ

"นายน้อย! นายน้อยฟื้นแล้ว! "เสียงหญิงสาวแปลกหน้าดังขึ้นใกล้ก่อนจะตามมาด้วยเสียงฝีเท้าที่วิ่งออกไป​ ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมองเห็นเพดานที่ไม่คุ้นเคย

'เมื่อกี้เธอเรียกใครนายน้อยนะ?' 

ไม่นานเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง​ ผมหันไปมองและได้พบกับหญิงสาวหน้าตาสะสวย​ผมสีดำยาว​ตาสีแดงทับทิมกำลังทำหน้าวิตกกังวล​ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม

"แอกน่า​ลูกรัก​ รู้สึกยังไงบ้างลูก" เธอพูดกับผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วนำมือมาลูบหัวของผม

​​​​​​'​ใครกันละเนี้ย!?'​

_____________________

ไรท์ยังอยู่ในระหว่างฝึกแต่งค่ะ​ ถ้าข้อมูลผิดพลาดหรือมีคำผิดก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ​ 

Hope you enjoy!